Hallo Mamma, hallo Dande Rinus,
mir hoffe, daß es eusch genauso gut geht wie uns! Mir drei habbe gaaanz prima geschlaafe. Des war vielleischt e Erlebnis, heut morjn, wie die Sonn uffgegange iss unn mir habbe von unserm Torm errunner geguckt unn gaaaanz Lissabon war da unner unsere Füß! Mit dem Tejo da dorsch unn des Wasser hat geglitzert mit dere Sonn! Ach, was war des schee!
Jetz will isch eusch ema e bissi erzähle, wie unsern Daach heut so war, bis jetz:
Also, mer sinn dann uffgestanne, weil mer ja halt schon so früh wach warn unn die annern aach all langsam uffgewacht sinn! Wißter, die von dere Taubemafia! Da sinn ja schon e paar arch schräsche Vöschel dezwische! Da hammer uns lieber beizeite abgemacht.
Mer sinn dann ema e bissi übber die Stadt gefloche unn habbe ma geguggt, was es da so gibt. Dann hammer en wunnerschöne klaane Platz gefunne mit e paar Palme unn Blumme. Da hammer uns dann hie gesetzt unn unser restlische Banane gefuddert! En Brunne war aach da, Dorscht hammer jetz also aach nemmer!
Wie mer da so gefloche sinn gestern abend schon, zu unserm Castelo de Sào Jorge, da hammer e ganz interessant Eck von dere Stadt gesehe, so mit ganz viele Gasse, die ganz eng warn unn unheimlisch viele Häuser. Da hammer dann die Taub gefraacht, die uff der Zinn neber unserer geschlafe hat. Die war eischentlisch ganz nett, mer habbe uns lang mit dere unnerhalte. Also, die hat uns dann erzählt, dass mer die Eck von Lissabon Alfama nennt. Es iss des älteste Quartier von Lissabon unn es aanzische, was damals bei dem große Erdbebe von 1755 schtehe geblibbe iss. Die Leut habbe dann alles so weit widder uffgebaut unn dann iss da aaner uff die Idee gekomme, mer sollt des alles abreiße. Abber die Leut, die wo da gewohnt habbe, die konnte sisch dorschsetze unn es iss nix abgerisse worn. Ganz früher habbe da die Leut, die wo viel Pech gehabbt habbe gewohnt unn e paar Kriminelle unn auch en Haufe Seefahrer, weil doch de Fluß ganz in de Näh iss. Des ganze Quartier iss unheimlisch eng, mit alte Häuser unn ganz steile Treppe, unn mer kann prima sehe, dass erschendwelsche Vorfahrn von dene Portugiese Römer unn Arabber warn. Unn weil da so viele Arabber früher warn, wärn die Häuser aach so einfach von ausse, abber von inne um so schönner. Mittlerweile sinn en Menge Häser renoviert worn, es gäb da jetz lauschische Plätz unn des Ganze wär e lebend Geschichtsbuch zwische de Vergangenheit unn de Geschewart. Unn es gibt da jetz jede Menge Krämerläde, Handwerksbetriebe unn Kneipe unn Restaurants, so gaaanz klaane mit manschmal nur drei Tische drin.
Des hammer natürlisch alle drei ganz toll gefunne, wie die Taub uns des alles erklärt hat. Die Mia hat ganz glänzende Äuschelscher gekrieht, die hat sisch schon in Pluderhose gesehe unn so emme Westsche übber de Brust. De Max wollt wisse, woher er denn e Krummschwert bekäm, weil er uns doch sischer beschütze müsst. Abber die Taub hat nur gelacht unn gesacht, dass die Zeite längst erum sinn unn das heut in erster Linie Leut da rum renne, die sisch des alles aagugge, Touriste unn so was halt.
Mir habbe jedenfalls erstema geguggt, ob mer die Botschaft heut finne, wie ihr uns des gesacht habt. Hammer abber net. Isch glaab, so e Ding gibbt’s hier gar net.
Dann hammer gedacht, wenn mer schon hier sinn und so viel gehört habbe, dann gehe mer doch einfach ema gugge, wie die so von Nahem aussieht, die Alfama!
Mer sinn dann bei de Baixa losgelaafe unn immer berguff an de Straßebahnschiene entlang. Da steht dann die ältest Kathedral von ganz Lissabon, Sé Patriarcal. De Max war total begeistert, weil, des Ding sieht aus wie e alt Burg mit seine zwaa große Wachtürm. Schräg gescheübber steht dann e klaa weiß Barock-Kirch, die heißt Santo Antonio da Sé unn da soll ema en Heilische drunner gewohnt habbe, abber schon 1195. Unn die feiern den immer noch unn zwar immer am 13. Juni unn nur in de Alfama. Abber da defür warn mer e bissi spät. Abber die Kirch hat de Mia unn mir viel besser gefalle, als wie des alte dustere Ding! Dann sinn mer hoch zur Miradouro de Santa Luzia, des iss e Aussischtsterrass unn e Kirch steht da nadürlisch aach widder. An dere Kirch sinn abber ganz tolle Bilder von de Stadt von vorm Erdbebe unn von de Eroberung von dene Mauren dursch de Alfonso. De Park iss net soo schee, da müsste se e bissi was dran mache. Eischentlisch soll mer von da aus die ganz Alfama sehe könne, abber des geht gar net, weil da sinn so viele Wellblechdächer, da wo se renoviern tun, dass mer fast gar nix mehr sieht!
Zum Schloß sinn mer dann abber net hoch, weil, da hammer ja geschlafe! Abber zum Pantheon un dere anner Kirch, der Sao Vinzente de Fora sinn mer hie. Die Kirch war gigantisch! Rischtisch schee. Die iss von 1582 bis 1627 von eme italienische Gastarbeiter gebaut worn!
An dere Wand stehe ganz viele Menschen uff so komische Sockel. Die Mia unn isch habbe gleisch gesacht, des sinn Statuen, abber de Max wollt’s widder net glaabe! Der iss dann zu einem uff die Schulter gefloche, der war natürlisch aus Stein unn da iss de Max zum nächste geflattert unn da war desselbe. Unn da hat sisch der Schisser so erschreckt, dass er dem grad uff de Kopp gesch….. hat. Da sinn mer dann abber ganz schnell weiter, weil, isch glaab, des habbe die da net so arch gern. Mer warn dann aach ema in dere Kirch drinne unn habbe geguggt, wie’s da so aussieht. Vorne, da vor dem Altar, da habbe die ganz wunderscheene Stühl aus Tropenholz. Die Mia unn isch habbe uns gleisch den Max gegriffe, weil mer habbe gedacht, wenn der jetz anfängt unn unser aller Gravur da in des tropeholz kratzt, dann gibt des bestimmt Ärscher. Er hat e bissi gemault, iss abber dann brav mit uns weiter gange. Nebedran gab’s ema e Kloster, abber jetz iss da e Museum drinne.mit ganz viele alte Bilder. Uff aam Bild sieht mer rischtisch, wie der Alfonso damals die Muselmänner aus de Stadt rausgeschmisse hat. Des war natürlisch widder so rischtisch was für den Max. Die Mia unn isch, mer habbe uns dann so lang uff e paar Steinbänk gesetzt, bis uns da jemand runner gejacht hat unn gesacht hätt, des wärn Sarkophage! Jedenfalls war’s bequem. Im Pantheon nebedran, warn mer aach noch schnell. Des Ding iss uff erer Kirch gebaut, die irschendjemand 1681 kaputt gemacht hat. Mir warn des abber net! Jedenfalls, e Jahr später habbe die angefange zu baue unn habbe doch tatsächlich bis 1966 gebraucht, um fertisch zu wern! En Salazar hat dene wohl gesacht, sie sollte jetz langsam ema e bissi Gas gebbe, weil, sie bräuchte da jetz e Haus für ihre ganze Helden. Na, unn da warn se dann endlisch fertisch!
Drinne gibbt’s auch so was wie en Friedhof, da stehe so Grabmale rum. Des von Vasco da Gama, vom Heinrich, der uff’m See gefahrn iss, von eme Dischter Camoes unn vom Herzog von Albuquerque. Also isch habb immer gedacht, des Albuquerque wär in Mexiko! Wie mer sisch doch täusche kann…..
Ach ja, Dande Rinus, die Mia unn de Max habbe gesacht, du dätst den Heinerisch vom See persönlich kenne! Abber, wie geht’n des, wenn er doch da rum lieht unn tot iss? So alt haste doch gar net ausgesehe, Dande Rinus. Jetzt wunner isch misch abber.
Unn dann hammer genuch Kirche gesehe, dann hat’s uns gelangt unn dann simmer ganz langsam dursch die ganze, alte Gasse gelatscht unn habbe uns die Häuser ema aageguggt. Jesses, da isses ja manschma so eng, dass da nur aan federlose durchpasst. Unn dunkel, weil, da kommt ja net soo viel Lischt enei, wenn’s so eng iss. Unn Treppe sinn mer gestiefelt. Unn schöne klaane Lädcher gibt’s da. Die Mia unn isch war’n in ganz viele drinne unn habbe uns alles aageguggt. De Max hat sisch da eischentlisch mehr für die ganze Handwerker interessiert. Wie die so ihr Hämmer geschwunge habbe unn geschraubt habbe, des hat em gefalle, da wollt er am liebste bleibe. Abber die Mia hatt em gesacht, er müsst mit uns in de nächste Lade rein, weil mer da widder was gesehe habbe, unn er müsst mit, weil, sonst würdst du, Dande Rinus, uns alle de Kopp abreiße, wenn de erfährst, dass mer net zusamme geblibbe sinn. Also, mach der kaan Kopp, de Max musst in jeden Lade mit uns rin! Er hat zwar e bissi gemeckert, abber iss immer brav bei uns geblibbe.
Un wo mer alle drei Bauklötzer gestaunt habbe, des sinn die klaane Lebensmittelgescfhäfte! Des muß mer erst ema gesehe habbe, Fisch, vom Boden bis zu de Deck. Regale voll. Aan Fisch uff’m annern unn all trocken unn salzisch! Bacalao nenne die des hier. Unn an jedem Restaurant, an dem mer vorbei kimmt, gibt’s den Bacalao! Wie kann mer dann nur so en trockene , salzische Fisch esse? Des hat net ema de Max probiern wolle! Dem geht’s übrigens widder gut, nachdem er sei Stückcher ausgek….. hat. Ma gugge, ob er nachher nur aans will odder widder so en Haufe Zeusch in sisch erinn stoppt.
Jetz sinn mer unne am Tejo unn habbe uns en schöne schattische Baum gesucht, in den hocke mer uns dann enei unn ruhn uns erst ema aus. Mir sinn ja so was von müd, von dem viele Laafe. Abber schee war’s.
Mamma, Dande Rinus, macht eusch kaa Sorsche uns geht’s gut, Mer sinn werklisch nur müd unn schlafe jetz erst ema e bissi. Ja, de Mia ihr Füß hab isch grad widder eigeschmiert, net, dass dene was passiert, nur, weil mer so viel laafe. Unn ihr Globulis hat se aach genomme. Iss also alles in Ordnung.
Die Mia unn de Max schicke der en ganz dicke Knutscher, Dande Rinus, unn von mir kriehste aach aaner.
Unn Du Mamma, kriehst ganz viele Schmatzer von mer unn von de Mia unn em Max aach.
Abber jetz müsse mer erst ema aus dem Café hier raus unn uff unsern Baum, der wo nix kost unn so scheene Äst zum Schlafe hat. Die paar Orange dran störn uns net. Mir sinn viel zu müd. Unn wenn mer fertisch sinn Schlafe, dann fliesche mer ma zum Hafe! Der sieht auch prima aus unn vielleischt iss da ja aach die Botschaft. Abber den Hafe mit dene ganze klaane Restaurants, des müsse mer aach noch gesehe habbe. Abber erst mache mer Siesta! Des mache hier nämlisch all! Nur die Turiste, die renne rum. De Rest schläft. Mir aach!
Mer habbe eusch lieb!
Euer
Ännchen, Mia unn Max